Evimizde bir odamıza komple yeni dolap yaptırdık. Sebebi ise basit: Ortada olmasınlar, dağınık görünmesinler, tertipli dursunlar. Duracak olan ne? Eşyalar! Değişecek olan ufak dolapların içini boşaltırken dank ettim durumu… Uzun değil çok uzun zamandır kullanmadığımız yığınla…
40 yaşımdan sonra öğrendiğim ve tutkum haline gelen hobilerim var. Bu yaştan sonra olmaz demeyin, oluyor. Çünkü bana göre zaman engel değildir sadece süreçtir ve bize kendimizi ispatlar. Yaptıklarımızı, yapamadıklarımızı… Neyse, fotoğrafçılık ve rüzgar sörfü…
Yürüyüş yapıyorum. Yeşillikler arasında. Cebimde anahtarlar. Ve anahtarların sesi… Evin anahtarı, asıl anahtarlık, akbil, hatıra bir anahtarlık daha… Ne anlatıyorlar birbirlerine merak içindeyim. Koyu bir muhabbet halindeler. Durup kulak kabartsam olmuyor, sükunete bürünüyorlar. Yürüsem konuşmaya…
Anneler gününün etkisi henüz dağılmamışken, son günlerde yaşadıklarımı anlatmam şart oldu. *** *** *** Bir sabah, Koşuyolu semtindeki cafede yaptığımız toplantıdan çıktım, sokakta arabama doğru yürüyorum. Karşıdan ortayaşlarda bir kadın ve 3-4 yaşlarında, saçları örgülü, bir eli…
Sürekli söylediğim “ilham alıyorsam, ilham vermeliyim, bu zinciri kırmamalıyım” sözümü hatırlarsınız! Ve “Paylaşmak için mükemmel olmayı beklemeyin” dediğimi de belki biliyorsunuz. Bunlar benim hayat felsefelerimden bir kaçı. Hayatta ilham aldığım insanlar varsa, benim de ilham vermem gerekir,…
Düşün biraz… Kader nedir? Durmak mıdır? Kader deyip, başımızı eğmek, kabullenmek, razı gelmek, vazgeçmek midir? Tekrar soruyorum “Kader durmak mıdır?” *** *** *** Bana sorarsan hayır! Azmetmektir… Vazgeçmemektir… İnanmaktır… Ve kader harekete geçmektir… Ruhen ve…
Zihninizi gençlik yıllanıza götürün ve bırakın. Bıraktınız mı? Tamam, şimdi zihninizle oradan bugüne doğru tatlı tatlı yürüyelim. Hatırlayın ne sorarlardı bize? – Büyüyünce ne olacaksın? Diyelim ki istediğin ne ise onu oldun ya da…
Soruyorum sana! “Tutmak mı?” “Bırakmak mı?” Hayatını şekillendirirken hangisini seçersin? *** *** *** Benim cevabım basit: Bırakmak! Şaşırdın mı? Genelde ‘Tutmak’ için kodlanmışız değil mi? Oysa ben tutmayı değil, “bırakmayı” daha iyi biliyorum… Bana göre…
Küçülmek, küçülmek, küçülmek… Ufacık kalmak… Annemin karnına dönmek… Yeniden doğmak ve popoma yediğim şaplakla ağlamak… İsteğim ve duygum buydu. Adına “keyifli yorgunluk” desek bile zihnen ve bedenen bitkinliğin sonucu önce tek hücreme kadar küçülmek sonra…
Son zamanlarda daha fazla dikkatimi çekmeye başlayan bir konu var. Sosyal medyada çocukların fotoğrafları, o gün neler yaptığı, hastalığı, sağlığı, okulu, karnesi, ne yediği ve içtiği, mesela anneler gününde hangi hediyeyi aldığı, tatilde ne yaptığı,…